Ruim op tijd op het vliegveld, gewoon achteom, vliegplan indienen, Bert regelde het tanken maar kwam na een poosje met de mededeling dat er geen avgas 100 LL te krijgen was. Na ruim 3 kwartier eindelijk toestemming om met onze jerrycans en een van de vluchtleiders naar een Shell pomp voor benziene. Voor € 1.10 per liter eindelijk eens goedkoop tanken. We hadden aan 45 liter genoeg, daar we nog een volle kan in het vlietuig hadden staan. Met ruim 100 liter geen probleem voor een vlucht van 560 km. Maar door al het oponthoud was het wel inmiddels 13.52 uur toen we opstegen, door de haast slecht gecontroleerd, en ja hoo, tijdens het opstijgen een geritsel, eerst dacht ok dat Bert met papieren bezig was, maar op 400 ft hoogte en de bocht naar links boven water realiseerde ik me dat het bagageluik alleen maar aan de achterzijde vergrendeld was. Wij direkt rechtsomkeer gemaakt en permisson gevraagd om direkt te mogen landen i.v. b. Met een probleem met het luik. Uiteraard werd di toegestaan en met 120 L brandstof in de tank toch keurig geland. Er kwamen ons al 2 brandweerwagens met sirene tegemoed, gelukkig niet nodig. Het luik was aan de onderzijde uit het vliegtuig gescheurd en aan de bovenzijde dubbel geklapt. Maar het herstel duurde maar 10 min. we vroegen de tower of we weer direkt weg mochten. Geen probleem, geen rapporten of onderzoek, alleen maar de vraag of alles in orde was. Met veel belangstelling van het vliegveldpersoneel weer opgestegen. Na een rustige vlucht ditmaal, alleen Freetown in Sierra Leone, aan de radio te hebben gehad, verder naar Monrovia in Liberia. De lucht begon aardig te betrekken en af en toe begon het te regenen, wat ook voorspeld was. Bij het bliegveld aangekomen was een Airbus van Airfance ons voor, de mededeling, wind uit 220 graden en 7 knots met runway 22 hadden we verstaan. Toen wij toestemming kregen moesten we op de 04 landen, met de wind mee. Het leek wel een raceauto zo snel naderden we de baan, ook hier ging alles goed, alleen de uitloop en de remweg was “ietsjes” langer dan we gewend waren. We werden vriendelijk ontvangen maar bij de paspoortcontrole bleken wij uiteraard geen Visa te hebben, bij hun schijnbaar wel heilig, eerder nog niemand naar gevraagd. Of we even $ 100.00 per persoon wilden betalen, wij protesteren, we blijven wel op het vliegveld, maar dat ging niet omdat ze alleen avgas100 LL hadden in drums van 200 liter voor $ 450.00, waar we niet aan konden denken. Na weer koehandel kregen we de Visa voor $ 50.00 per stuk. Door het personeel werden we naar een hotel gebracht nabij Monrovia ruim 60 km ver. Zij moesten $ 30.00 hebben voor het brengen, het “hotel” koste $ 60.00 voor een nacht uiteraard zonder water en stroom, wel draaide onder onze raam een groot deel van de nacht een dieselgenerator. Om 21.00 uur verzochten we in het restaurant wat te eten, we konden kiezen uit vis, kip, vlees of groenten, geen probleem. Alleen hadden we om 23.00 uur nog niets te eten, ze hadden gewoon niets, of we mee wilden gaan naar een winkeltje zodat we zelf onze vis konden kopen, maar buiten goot het van de regen. Na veel problemen kregen we van de juffrouw achter de bar een groenteschotel, het was inmiddels 23.30 uur.