14-05-2013 Cotonou (Benin)

Na een mooie vlucht werden we over de zee gestuurd nabij Togo. Het had te maken met een verboden gebied.

We moesten 70 km van de kust vliegen en 270 km richting Benin. Toen we Cotonou naderden, vroegen we de toren om landinstructies. We kregen toen te horen dat we geen toestemming hadden en dus niet mochten landen. We vertelden hen dat we nog maar een half uur brandstof hadden. Toen mochten we landen. Terwijl we naar de parkeerplaats aan het taxiën waren, vroegen mensen wie de piloot was, Bert zei droogjes: “Dat is mijn collega meneer.” De vluchtdirecteur is boos. “Nee, ik bedoel zijn naam in de ICAO-thermen!”

Wij moesten enorm lachen. Bert zei: ‘Ik heb niets verkeerds gezegd.’ Ook deze keer kwamen een paar politieagenten en luchthavenfunctionarissen aanrennen en controleerden de paspoorten. Ze namen ons mee naar de toren voor verdere uitleg.

In de toren lieten ze zien dat ze zich bewust waren van onze situatie om hier te landen in plaats van in Lagos, maar ze wilden onze excuses niet horen.

Later hoorden we bij de luchthavenpolitie dat we waren gearresteerd!!!

Bert vroeg of hij in de cel mocht slapen, maar dat hoefde niet, op kantoor lagen drie matrassen uit de cel klaar. Na in een nabijgelegen restaurant te hebben gegeten, begeleid door 3 politieagenten, gingen we geheel gekleed en bewaakt door een politieagent slapen.

In de ochtend hebben we weer met gezelschap ontbeten. Toen kwam een ​​hoge functionaris van de FAA ons ondervragen.

Dus moesten we naar zijn hoofdkwartier. Daar hebben we de ambassade gebeld. Al snel kwam er een vrouw van de ambassade naar het verhaal luisteren. Opeens kreeg ze in het Frans te horen dat we een boete van 750 euro moesten betalen. Ze vertelde ons dit gewoon zonder iets te zeggen, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Ze wilde ook proberen een landvergunning voor ons uit Kameroen te krijgen en formulieren voor de visa te verstrekken, enz

kan het niet voor ons doen. De volgende ochtend vertelde ze ons dat het contact met Kameroen erg moeilijk was en dat we geen hoge verwachtingen moesten hebben. En ook of wij de boetes al betaald hebben. Dan zou dit al geëlimineerd zijn.

Ze deed verder niets en had geen tijd meer voor ons omdat dit een zaak van ons was. Als je de ambassade in het buitenland nodig hebt, kom je er slecht vanaf. Veel praten, weinig doen!

We moesten van 13.15 uur tot 16.15 uur wachten op een visumformulier, wat hier waarschijnlijk normaal is.

Wij waren het absoluut niet eens met de boete, dus gingen we terug naar de agent om te protesteren en niets te doen.

We hebben gevraagd om met de directeur te spreken, hij zou in vergadering zijn, geen probleem, we wachten wel. Uiteindelijk ging hij naar hem toe en konden we direct komen.

Nadat hij ons verhaal had gehoord, stemde hij in met onze landing in Cotonou, maar dat betekende niet dat we in overtreding waren. De boete werd meteen opgeheven, dus moesten we twee brieven schrijven, één met onze excuses en één met toestemming om te landen.

13-05-2013 Abidjan Ivoor Kust

.

Omdat we zo laat uit Monrovia vertrokken, kwamen we in Abidjan aan toen het bijna donker was. Toen we naar de toren rolden was het al helemaal donker. In Afrika wordt het binnen ongeveer 10 minuten donker (als je dicht bij de evenaar bent)

Eerst hebben we benzine getankt, waarbij we werden geholpen door de mensen op het vliegveld die de jerrycans aan de pomp vulden.

Daarna naar de vluchtleiding, waar we maar $6 hoefden te betalen voor de landing. We hebben ons vluchtplan ingediend en gevraagd of Cotonou gewaarschuwd kon worden omdat we daar de volgende dag wilden landen in plaats van Lagos (Nigeria) omdat iedereen ons dit afraadde vanwege de misdaad en corruptie op genoemde luchthaven.

De ambtenaar die dit moest regelen was al weg, maar zou dat waarschijnlijk de volgende ochtend doen. Na een nacht op de luchthaven mochten we zonder visum de luchthaven verlaten. We meldden ons weer vroeg bij de vluchtleiding maar moesten opnieuw lang wachten. Uiteindelijk hebben we besloten om te vliegen omdat we weer 840 KM moesten vliegen. Op het laatste moment kwamen ze naar ons toe en vertelden ons dat hij de “vergunning” voor Oberfly zou wijzigen als hij in Cotonou landde. Wauw! Snel weg.

13-05-2013 Monrovia

Vanmorgen al om 07.00 uur. op, de taxichaufeur stond al om 07.30 uur voor de deur, tenslotte moeten we 60 km rijden naar het vliegveld.
Vliegplan indienen en meteor opgevraagd, we moesten nog even de landingfee betalen, de vluchtleider gaf dit door aan de administratie, of we daar even wilden afrekenen.
Ik ging wel even betalen terwijl Bert de meteo deed.
Ik kreeg de rekening, en kreeg een hardverzakking, bleek het bedrag $ 299.00 te bedragen, ik protesteerde heftig tegen dit bedrag, maar tot mijn grote schrik kreeg ik nog een rekening onder mijn neus geduuwd nl $ 160.00 groot.
Ik vroeg wat dit te betekenen had.
Er werd mij fijntjes uitgelegd dat de bedragen normaal waren en gespecificeerd als volg.
Landing fee.                      $ 27.00
Parking.                             $ 26.00
lichting fee.                       $ 50.00
approach fee.                   $ 25.00
saftey and security.         $ 125.00
skilled personel 0.1 hrs  $ 46.00
                              Totaal $ 299.00

De tweede rekening:
Landen vanaf Conackry.      $ 80.00
opstijgen naar Abidjan.        $ 80.00
                                Totaal.    $ 160.00
Totaal te voldoen $ 459.00
Bert er bij gehaald, geprotesteerd, maar ze gaven geen krimp, ons werd bodweg medegedeeld dat dat hun regels waren.
We verlangde de direkteur van de “luchthaven” meer een griebel.
We werden naar hem toe gebracht, na hem op de absurde rekeningen gewezen te hebben en hem aangetoond dat alle landen max. tot $ 25.00 vroegen voor de landing fee, ging hij met ons mee naar het bureau.
We hadden hem duidelijk gemaakt dat de landingslichten voor ons niet van toepassing waren omdat we VFR vlogen en met licht landen.
Kregen we te horen dat het berekenen gebruikelijk was wand overdag werden de lampen ook ontstoken.
Toen we hem vertelde dat wij bij de landing een verkeerde baan toegewezen hadden gekregen nl met de wind op de rug met ruim 6 knt schrok hij hiervan.
Hij gaf opdracht de verlichtingskosten af te trekken, met de rest bemoeide hij zich niet, moesten we maar zien te regelen.
Uiteraard had het personeel onderling al reeds afgesproken dit samen te delen.
Wij de Nederlandse ambassadeur in Dakkar gebeld, die deelde ons mede dat we ambassade in Ghambia moesten bellen, na het nummer gekregen te hebben deze gebeld, bezet toon, na ruim 3 kwartier bellen kregen we nog steeds niemand an de telefoon.
Toen maar het noodnummer van de ambassade gebeld, kregen we doodleuk te horen dat het noodnummer tijdelijk niet bezet was.
Dus aan de ambassade heb je ook niks als je ze nodig hebt.
Inmiddels begon de tijd te dringen om op te stijgen, tenslotte moesten we ruim 800 km vliegen en de sunset is om 18.30 uur, dan is het binnen 10 min. echt donker.
We nesloten maar te betalen anders konden we niet weg, we wilden absoluut geen dag meer in dit creminele land verbijven.
Om 11.50, i.p.v. 09.30 uur opgestegen, en na een vlucht met regelmatig mist op het land en lage bewolking, terwijl de meteo geen problemen voorspelde, kwamen we om 18.24 uur in Abidjan aan, tijdens het taxien naar de parkeerplaats was het reeds donker, kantje boord dus.
Tijdens de approach weer het zelfde riedeltje, vanaf het vertrek de reporting points met tijden en afstanden doorgeven en herhalen, waarom we ons niet gemeld hadden bij nadering van de reporting points.
Wij hem medegedeeld dat we op de opgegeven frequentie 4x gemeld hadden, geen gehoor, toen Monrovia gerapporteerd, de eerste keer wel gegoor, bij de volgende meldpunten Abidjan ingeschakeld, weer geen gehoor.
Toen we hem dat mededeelde was het ok.
Leuk als je in het vallen van de avond met de wetenschap dat he binnen 10 minuten donker is en opkomende mist met nog 10 minuten te vliegen over een grote stad, je lastig gevallen word met dingen waar je in Europa nog niet van gehoord hebt, over stresbestendigheid gesproken.
Het moraal van dit verhaal is om Liberia onder alle omstandigheden te vermijden, de bevolking is uiters corrupt, onaangenaam en onvriendelijk, ze zullen nooit van de grond komen wat ze uiteraard aan zich zelf te verwijten hebben.
In Ivoorkust weer een Totaal ander beeld, vriendelijk behulpzaam, alles schoon.
Afrika heeft verschillende gezichten.

12-05-2013 Monrovia

Vanmorgen een nieuw hotel gezocht in Monrovia zelf, kosten $ 150.00, Bert kreeg met veel pijn en moeite er $ 30.00 vanaf, toen moesten we twee kamers nemen, ze lieten geen twee mannen op een kamer toe. De patertjes hadden in het verleden goed werk verricht, Monrovia is overwegend katoliek. Ook hier wist Bert wel raad mee, tenslotte heeft hij lang genoeg in afrika gewerkt. Met de taxi en twee volle jerrycans benziene weer naar het vliegveld, vrij vlug en gemakkelijk met de benzine door de security, geen probleem, na het uitdelen van een aantal petjes en pennen kregen we alle medewerking, en ns nogmaals de jerrycans vlakbij bij een groot Gulf benzine station gevuld te hebben en het vliegtuig afgetankt te hebben weer op weg naar Monrovia waar de leefomstandigheden het zelfde zijn als in Dakar of Cornakry. Op ruim 200 meter van het hotel was een Chinees restaurant gevestigd, waar we lekker gegeten hebben. Bij het weggaan vroegen ze ons in welk hotel we verbleven, we zeiden hier schuin tegenover, ok maar dan moesten wel twee obers mee voor de veiligheid, tenslotte is dit Monrovia. De crew

11-05-2013 Cornakry

Ruim op tijd op het vliegveld, gewoon achteom, vliegplan indienen, Bert regelde het tanken maar kwam na een poosje met de mededeling dat er geen avgas 100 LL te krijgen was. Na ruim 3 kwartier eindelijk toestemming om met onze jerrycans en een van de vluchtleiders naar een Shell pomp voor benziene. Voor € 1.10 per liter eindelijk eens goedkoop tanken. We hadden aan 45 liter genoeg, daar we nog een volle kan in het vlietuig hadden staan. Met ruim 100 liter geen probleem voor een vlucht van 560 km. Maar door al het oponthoud was het wel inmiddels 13.52 uur toen we opstegen, door de haast slecht gecontroleerd, en ja hoo, tijdens het opstijgen een geritsel, eerst dacht ok dat Bert met papieren bezig was, maar op 400 ft hoogte en de bocht naar links boven water realiseerde ik me dat het bagageluik alleen maar aan de achterzijde vergrendeld was. Wij direkt rechtsomkeer gemaakt en permisson gevraagd om direkt te mogen landen i.v. b. Met een probleem met het luik. Uiteraard werd di toegestaan en met 120 L brandstof in de tank toch keurig geland. Er kwamen ons al 2 brandweerwagens met sirene tegemoed, gelukkig niet nodig. Het luik was aan de onderzijde uit het vliegtuig gescheurd en aan de bovenzijde dubbel geklapt. Maar het herstel duurde maar 10 min. we vroegen de tower of we weer direkt weg mochten. Geen probleem, geen rapporten of onderzoek, alleen maar de vraag of alles in orde was. Met veel belangstelling van het vliegveldpersoneel weer opgestegen. Na een rustige vlucht ditmaal, alleen Freetown in Sierra Leone, aan de radio te hebben gehad, verder naar Monrovia in Liberia. De lucht begon aardig te betrekken en af en toe begon het te regenen, wat ook voorspeld was. Bij het bliegveld aangekomen was een Airbus van Airfance ons voor, de mededeling, wind uit 220 graden en 7 knots met runway 22 hadden we verstaan. Toen wij toestemming kregen moesten we op de 04 landen, met de wind mee. Het leek wel een raceauto zo snel naderden we de baan, ook hier ging alles goed, alleen de uitloop en de remweg was “ietsjes” langer dan we gewend waren. We werden vriendelijk ontvangen maar bij de paspoortcontrole bleken wij uiteraard geen Visa te hebben, bij hun schijnbaar wel heilig, eerder nog niemand naar gevraagd. Of we even $ 100.00 per persoon wilden betalen, wij protesteren, we blijven wel op het vliegveld, maar dat ging niet omdat ze alleen avgas100 LL hadden in drums van 200 liter voor $ 450.00, waar we niet aan konden denken. Na weer koehandel kregen we de Visa voor $ 50.00 per stuk. Door het personeel werden we naar een hotel gebracht nabij Monrovia ruim 60 km ver. Zij moesten $ 30.00 hebben voor het brengen, het “hotel” koste $ 60.00 voor een nacht uiteraard zonder water en stroom, wel draaide onder onze raam een groot deel van de nacht een dieselgenerator. Om 21.00 uur verzochten we in het restaurant wat te eten, we konden kiezen uit vis, kip, vlees of groenten, geen probleem. Alleen hadden we om 23.00 uur nog niets te eten, ze hadden gewoon niets, of we mee wilden gaan naar een winkeltje zodat we zelf onze vis konden kopen, maar buiten goot het van de regen. Na veel problemen kregen we van de juffrouw achter de bar een groenteschotel, het was inmiddels 23.30 uur.

Dag 10. 10-05-2013 Dakar

Voor de vierde keer in totaal weer een vluchtplan ingediend en om 10.17 uur de lucht in. Ander mensen in de tower, weer het zelfde riedeltje, afstanden tot reporterpoints grenzen tijden en totaal tijden, dat ging maar door tot eindelijk na een half uur vliegen de frequentie overgedragen werd naar Banjul in Gambia, weer diverse vragen wat we op de hele reis nog niet gehoord hadden. Toen ze vroegen waar we naar toe gingen wilden ze weten hoeveel brandstof we aan boord hadden en of we een tussenstop zouden maken wat niet in het vliegplan stond, eindelijk werden we overgedragen naar Bissau in Guinea Bissau. Dit ging een stuk relaxer, na het verlaten van de TMA overgeschakeld op Conakry. Conakry leverde geen probleem op en om 17.33 zetten we ” voet aan de grond ” in Guinea na een vlucht van 6 uur en 16 minuten. Hoe probleemvol het in Dakar en Nouadhibou aan toe ging met de belachelijke controles zo relax ging het hier, geen passan en Visa’s, geen controles, alleen direkt vragen om geld. We vroegen of we konden tanken, avgas 100LL, geen probleem maar wel morgen. We vroegen om een hotel en er kwam direkt iemand aanzetten die ons wel even naar een hotel zou brengen. De boodschap aan hem was een cheap hotel, geen probleem, of we maar mee wilden komen. We reden ruim een kwartier door een enorme chaos door de stad in een wijk die enorm arm en verpauperd was, hij stopte voor een poort, eenmaal binnen bleek dit een heel mooi hotel te zijn, en ja hoor de kamer koste $ 225,00, geen denken aan, breng ons maar weer terug naar de airport, toen bleek hij een agent te zijn, of we voor het ritje van een half uur maar liefs $ 50.00 wilden aftikken, ik heb hem $ 30.00 gegeven en ben weggelopen met veel commentaar. Vlak bij het vliegveld op loopafstand voor $ 20.00 een” hotel” gevonden, geen stromend sater, geen elektro, maar we wilden dit niet missen tenslotte zijn we in Afrika. In een van die kleine eettentjes heerlijke vis gegeten met de plaatselijke bol rijstmeel met banaan, en uiteraard met de handen, geen bestek, gewoon zoals het daar hoort.

Dag 9. 09-05-2013 Dakar

Eindelijk weg, vlug ontbeten, naar het vliegveld, vliegplan voor Conakry ingediend en gevraagd of er nog iets van de ingediende “Permits to land and overfly” was binnengekomen. Dat was niet, maar de vluchtleider zei dat na een paar dagen alles in orde was, voor de zekerheid hebben we woensdag nogmaals alle verzoeken ingediend, dus dubbel. Om 10.10 toestemming for take off. Na 8 minuten begon de radio de ene vraag na de ander uit te spuwen, melden bij reporterpoint E2 dan bij E1 de transponder instellen,kregen bericht dat deze niet werkte, zij nerveus, constant oproepen waar we ons bevonden, afstanden vliegtijd, geschatte tijd van aankomst bij volgende reporterpoint, hoe laat ve op de plaats van bestemmeng zouden zijn, hoe laat bij de diverse grensovergangen, dat ging zo ruim 3 kwartier door, toen kregen we bericht dat we beter voor onze veiligheid terug konden keren, ze konden ons niet op de radar volgen en het is daar zeer druk. Wij omgedraaid en teruggevlogen, alles bij elkaar ruim 1 uur en 15 minuten. Bij de landing moesten we ons onmiddelijk in de tower melden. Met de lift naar de 14 verdieping, daar aangekomen werden we uiterst vriendelijk ontvangen, sorry dat we jullie terug geroepen hebben, op de vraag welke kaarten we hadden kregen we te horen dat deze te weinig info ter plaatse gaven, zij naar de vluchtleiding gebeld dat ze kleurencopyen moesten maken tot Cabinda, daar hadden we weer zelf gedetaileerde kaarten op Sky Demon in de Ipad. Op mijn vraag dat het volgens mij onmogelijk was dat de transponder haperde kregen we een schaapachtig sorry, na 20 minuten hadden we jullie op de radar. Niets aan te doen dit is tenslotte Afrika. We waren allang blij dat er verder niks aan de hand was, alleen een dag armer en een hele ervaring rijker. Te laat om nog op te stijgen, maar we zijn al lang gewend dat alles lang duurt.

Dag 8. 07-05-2013 Dakar

Woensdag bellen met DHL, we hadden een contactpersoon, haar naam stond vermeld op het verzendadres van het pakket. Om ongeveer 10.30uur kregen we bericht, pakje geariveerd, direkt er naar toe. Pakje uit schap halen bij DHL tot papieren in orde maken duurde ruim 2.5 uur ( over geduld gesproken), na betaling van $ 185.00 handlingskosten, wat pure oplichting was, de verzendkosten bedroegen ook al € 194,00, konden we eindelijk het pakket in ontvangst nemen Direkt via een sluipweg van de vluchtleiding wat we inmiddels ondekt hadden, naar de Luchthaven om de radio in te bouwen. Bleek er totaal geen beschrijving of tekening in te zitten, ook geen connectors om de haedsets aan te sluiten, direkt met Friebe gebeld, zij me een pdf via de telefoon gestuurd, konden we deze niet openen, geprobeerd via een computer van de airoclub te downloaden. Dit ging weer niet, eindelijk het pdf op het scherm, valt de stroom weer uit. Kortom om rond 16.00 uur eindelijk een tekening in de hand, bleek deze weer niet te kloppen, op de kabelboom waren cijfers vermeld, op de tekening nummers. De hele kabelboom doorgemeten en opnieuw ingetekend zoals we dachten dat hij aangesloten moest worden. De oude interkom gesloopt en de connecters maar gebruikt om de haedsets aan te sluiten. Snel alles aan elkaar gesoldeerd, het liep inmiddels al tegen 18.00 uur, we moesten de geleende soldeerbout inleveren. De radio funktioneerde perfekt, de tower gaf ons een 5 bij 5 wat in luchtvaart jargon 100% is.

Dag 7. 07-05-2013 Dakar

Lekker naar het strand geweest , een rondleiding gehad door de oude wijk, zeer interessant, straatjes van amper 1 meter, Moskee waar ik vrij foto’s mocht maken, een schooltje van kinderen tot 7 jaar bezocht, weer foto,s maken geen probleem. De wijk had geen politie, alles werd nog op de oude manier via een dorpoudste en een dorpsraad geregeld. Criminaliteit kwam er niet voor, de mensen leven hoofdzakelijk van de visvangst, eenderde van de vangst was voor het dorp, eenderde voor de veiling, eenderde was voor hen zelf, een soort cooperatie, wanneer de motor of boot kapot was dan betaalde de cooperatie dat.

Dag 6 06-05-2013

Maandag ochtend direkt bij het ontbijt de radio besteld bij Friebe, eerst telefonisch om inlichtingen gevraagd, nodig hadden we bij de Becker AR 6201, Een inbouwset omdat de nieuwe radio een intercom ingebouwed had en dus de headsets rechtstreeks op de radio moesten aansluiten. Mijn vraag aan Friebe was dan ook of bij de kabelset de contacten aanwezig waren om de headsets zo in te steken, alles was volgens hun aanwezig, ik heb nog tegen hun gezegd dat we in Senigal niets kunnen krijgen op dit gebied. Mij werd nogmaals verzekerd alles t. e. m. de inbouwtekeningen waren aanwezig. Met klem verzocht de radio rechtstreeks aan DLH Dakar airport te zenden en met de grootste spoed. S’middags naar het centum van Dakar geweest, kon je best vrij en onbedreigd rondlopen alleen waren er meer kleine winkeltjes dan inwoners, iedereen scharrelt zijn kostje bij elkaar. Het centrum is redelijk schoon maar vervallen maar kom je daar buiten is het een enorme rotzooi.

Dakar – Dag 5

Vandaag vroeg in het vliegtuig geweest, alles nog eens gecontroleerd, wederom deed de radio het niet, demonteren en demonteren, alle aansluitingen controleren evenals de soldeerpunten. Ze waren weer behoorlijk vies, alles was schoongemaakt, maar de radio was nog niet schoongemaakt.

Alles weer uitgeladen en besloten morgen een nieuwe te bestellen, geen vertrouwen in deze radio. We gingen naar de vluchtdienst en vroegen of we het faxapparaat konden gebruiken om de “klaring” voor verschillende landen aan te vragen en te ontvangen.

De officier kwam met formulieren die we moesten invullen. Na het tellen van de formulieren beseften we dat we voor 17 landen toestemming nodig hadden voor het overvliegen en landen. Hij, de ambtenaar, zou alles in de computer stoppen, die ook het vluchtplan zou versturen, dan zou alles meteen naar de juiste plek gaan. Nu wachten we op de officiële opruimingscijfers, wat dagen kan duren, maar het moeilijkste deel ligt achter ons. Het zijn tot Zuid-Afrika de meest vervelende landen. We moeten nog wachten op de nieuwe radio uit Duitsland. We vonden weer een hotel en de dagen daarna hadden we letterlijk radiostilte.

De bemanning.

Dakar – Dag 4

Gisteren tijdens het wachten op antwoord van Madam Marie van de FAA, werd Bert in Dakar Airport op het matje geroepen, bij de hoogste autoriteit van de luchthaven.
Piet had zich een beetje verscholen en was zijn dagboek aan het bijwerken.
Eerste vraag van de directeur, hoe hoog hebben jullie gevlogen.
Flightlevel 055 Sir, jullie radio was out of order heb ik vernomen, yes Sir.
Waarom heb je de emergency frequentie niet gebruikt?
Sir….. de radio werkte toch niet!!!! ( dat begreep de goede man niet)
Zijn jullie met lichtsignalen geland?. Nee Sir, we hebben de radio in de vlucht kunnen repareren. Dat gesprek kreeg een wending toen hij de vraag stelde, were you kom from.
Holland Sir. O!!! Holland “yes Sir and do you know that we have an new King Sir”. Laat nu die man zijn uitgenodigd op de NL Ambassade op de receptie ter ere van de kroning van prins Willem Alexander. Het ondervragingsgesprek was direct ten einde, en alle zonden van Bert en Piet werden direct vergeven.
Bert speelt af en toe de clown, en met succes, want hij heeft een speciale Afrikaanse truckendoos, GEDULD!!!!
Gistermiddag na het indienen van het vluchtplan wilden we naar ons vliegtuig lopen om alles te controleren, halfweg werden we ingehaald door de passagiersbus van de luchthaven, we werden weer met de bus met alleen ons als passagier naar ons vliegtuig gebracht, ook dat is Afrika.
Vandaag op tijd op de Airport, inladen, nog een laatste check, bleek de radio niet te werken, via de vliegclub een avionic monteur gebeld die binnen een half uur arriveerde, ondertussen de radio uitgebouwd, de monteur nam de radio mee naar zijn werkplaats en na een kleine 3 uur kwam hij terug met een gerepareerde radio, bleek dat door de vochtigheid bijna alle contacten geoxideerd te zijn.
Te laat om nog te vertrekken, wel van een clublid een tweedehands radio voor backup gekocht. Morgen hopelijk verder, een probleem is het niet, in het weekend kunnen we toch geen toestemming regelen voor Liberia.
Groejes de crew.

Dakar – Dag 3

Vandaag om 09.00uur gebeld met mev. Marie, ze bleek een van de twee directeuren te zijn van de FAA. Ze had het antwoordapparaat ingeschakeld, na een half uur weer proberen, niks tot 11.00uur, toen maar naar de airport naar haar kantoor, bleek ze zeker tot 13.00 uur niet aanwezig te zijn. Geduldig wachten!!!, om 13.15 uur kwam een beambte naar ons toe en zei dat we met hem mee moesten komen naar zijn kantoor.
Daar heeft hij de computer geraadpleegd, geen bericht, we gaven hem het telefoonnummer van Kornakry, hij bellen,na een geanimeerd gesprek bleek inderdaad het toestemmingsnummer niet verzonden te zijn, hij deelde het nu telefonisch mede met de boodschap dat als wij in Kornakry landen, en er zou een probleem zijn, wij hem onmiddellijk moesten bellen. Eindelijk, maar het was inmiddels na tweeën en te laat om nog op te stijgen, we moeten tenslotte nog 820 km vliegen.
De tijd gebruikt om alles nogmaals te controleren, banden pompen en flightplan indienen.
Ook weer leuk, we hadden het flightplan geheel voorbereid en ingevuld, was niet goed, hij vulde een nieuw flightplan in, exact het zelfde als ons flightplan, “dit is alweer Africa”,  nu alles voorbereid voor Take off voor morgen 10.00 UTC  time.
Grappig te vermelden, dat de dag ervoor, tijdens de ondervraging door de hogere ambtenaar, hij info moest hebben van het vliegtuig.
Wij op weg naar het vliegtuig 50 meter verder op, na te voet samen 30meter afgelegd te hebben mochten we van de politie niet verder zonder veiligheidsvest, geen probleem, er werd een grote geledebus gecharterd en de laatste 20 meter zeer comfortabel afgelegd.
De bus bleef al die tijd met draaiende motor wachten tot we klaar waren, weer met de bus 20meter terug en de rest weer te voet. Ook dit is Afrika, we proberen het niet te begrijpen, het lukt al aardig.
Groetjes de crew.

3 Mei 2013

Vanmorgen om 09.00uur weer bij de Federal Aviation Athorety op kantoor, weer tot 11.00uur alles doornemen en van alle documenten fotocopy gemaakt en helemaal doorgespit met uitleg van ons.
Langzaam begon e.e.a. tot hen door te dringen.
Om ongeveer 11.00uur naar de direkteur, samen met een secretaresse en de beamte.
Weer uitgebreide uitleg van ons.
Toen kregen we een vaderlijk gesprek met de directeur, in Senigal mochten geen ULM binnenvliegen, wanneer we de volgende keer weer kwamen moesten we het vliegtuig in een krat naar hier verschepen en dan konden we in het land vliegen zoveel we wilden.
Nadat Bert weer de zoveelste excuusbrief had geschreven en aangeboden, kreeg de secretaresse opdracht ons een toelatingsnummer voor Senogal te bezorgen en werd ons een prettige reis toegewenst.
De secretaresse die ontzettend veel invloed had op kantoor regelde het contact met Konakry in Guinea voor een toelating in dat land. Eest deed de fax het niet, toen bellen met een land ruim 800 km verderop, ze kreeg te horen dat ze om 15,00 uur terug gebeld zou worden, na ons contact met haar bleek dat zij nog niet gebeld was, dus nogmaals een tijd later proberen.
Inmiddels is het hier 17.30 uur en het andwoordapparaat staat aan, dus morgenvroeg opnieuw proberen of we weg kunnen.
Wel gezegd moet worden dat we vandaag uiterst hoffelijk en welwillend door het hoger eschalon. behandeld zijn geworden, ze stelden alles in de weer om ons verder te helpen, wat nog niet zo gemakkelijk zal zijn. Africa is duidelijk Europa niet.
Vanmiddag naar het Most West point geweest met de taxi, ons werd door de beamten met klem afgeraden te voet door Dakkar te wandelen, beroving gegarandeerd.
Toch weer een ervaring rijker, en een illusie armer.
Groejes de crew

Bouadhibou

Hallo, hier een berichtje.
Alweer het zelfde gezeik als gisteren.
Vanmorgen op airport Bouadhibou vliegplan ingediend, een uitdraai verlangt van de clearance, alles was nu goed volgens hun, we konden zo starten. De reis was voorspoedig, eerst 50km zee oversteken en toen langs de coast op 5500 feet hoogte.
Op ongeveer de helft van de reis, deed de radio het niet meer. De transponder op code 7600 ingesteld, dit is internationaal voor ” radio uitval” en na 100 km en na veel prutsen kregen we de radio weer aan de gang.
Dakar tower vroeg,  na melden, of de radio echt weer in orde was en we kregen clearance voor landing, landing weer met 16 knots, je went er aan, de start was ook 16 knots.

Toen we op de parkeer stonden kwamen weer 6 man aanzetten, politie, douane, security enz. Het hele vliegtuig werd op zijn kop gezet, alles uitpakken en controleren. Alles ok maar we moesten snel weer alles opbergen, wat we dus zeer langzaam deden, we hebben geduld geleerd. Daarna naar de tower, weer het zelfde riedeltje, geen toestemming voor te landen in Dakar, we zeiden dat we vanochtend toestemming hadden, wat in Maurotanie ons verweten werd gebeurde nu door hun schuld weer het zelfde. Ik heb tegen de baas daar gezegd zet me maar vast, ik ben jullie meer dan zat. Toen bond hij in, we zijn hier voor de enjoy en niet voor gezeik.
Na veel gecopieer en controle mochten we weer gaan, nadat we de boodschap kregen ons morgenvroeg om 09.00 uur te melden bij de Civil Aviation Authority voor uitleg, dan zou het goed komen. Bij het vliegtuig zou volgens hun een speciaal nummer met inschrijving moeten zitten, wat we niet hebben, alleen het Duitse registratiebewijs.
Volgens hem hadden we een “Major problem” Ik heb tegen hem gezegd dat ik met hun regels niet te maken heb, alleen de Duitse regels gelden. Bert trok ook zijn trucken-doos open. Leuk he, een rondje Africa.
Maar we doen of we gek zijn, we leren steeds meer.
Groetjes de crew

Dakar

Hallo, we zijn om 14.50 gelandt na een mooie vlucht over de sahara met de wind op de rug.

Geland met wederom 8knots. Toen begon de ellende, we werden beschuligd dat we geen vliegplan hadden ingediend, wat hier doodzonde is.

De Airauthority, security en politie bemoeide zich er mee. Na veel uitleg wat niet echt lukte, eindelijk alle papieren maar de GeneralAviation Director gefaxt. Na lange tijd wachten en drie brieven van Bert met uileg kregen we eindelijk te horen dat wij niet schuldig waren. Gelukkig had ik kopie van het originele Flighplan uit Marocco. Ze zeiden n.l. dat er een Flightplan voor Dakar- Senegal was gemaakt maar niet voor Mauritanie, onzin op het vliegplan werd Senegal rn Dakkar helemaal niet genoemd. Na 4.5 uur vast gezeten te hebben en de paspoorten afgenomen te hebben, werden we zonder Visa door de vluchtleiding naar een hotel gebracht.

Hopelijk morgen naar Dakar.