Vanmorgen al om 07.00 uur. op, de taxichaufeur stond al om 07.30 uur voor de deur, tenslotte moeten we 60 km rijden naar het vliegveld.
Vliegplan indienen en meteor opgevraagd, we moesten nog even de landingfee betalen, de vluchtleider gaf dit door aan de administratie, of we daar even wilden afrekenen.
Ik ging wel even betalen terwijl Bert de meteo deed.
Ik kreeg de rekening, en kreeg een hardverzakking, bleek het bedrag $ 299.00 te bedragen, ik protesteerde heftig tegen dit bedrag, maar tot mijn grote schrik kreeg ik nog een rekening onder mijn neus geduuwd nl $ 160.00 groot.
Ik vroeg wat dit te betekenen had.
Er werd mij fijntjes uitgelegd dat de bedragen normaal waren en gespecificeerd als volg.
Landing fee. $ 27.00
Parking. $ 26.00
lichting fee. $ 50.00
approach fee. $ 25.00
saftey and security. $ 125.00
skilled personel 0.1 hrs $ 46.00
Totaal $ 299.00
De tweede rekening:
Landen vanaf Conackry. $ 80.00
opstijgen naar Abidjan. $ 80.00
Totaal. $ 160.00
Totaal te voldoen $ 459.00
Bert er bij gehaald, geprotesteerd, maar ze gaven geen krimp, ons werd bodweg medegedeeld dat dat hun regels waren.
We verlangde de direkteur van de “luchthaven” meer een griebel.
We werden naar hem toe gebracht, na hem op de absurde rekeningen gewezen te hebben en hem aangetoond dat alle landen max. tot $ 25.00 vroegen voor de landing fee, ging hij met ons mee naar het bureau.
We hadden hem duidelijk gemaakt dat de landingslichten voor ons niet van toepassing waren omdat we VFR vlogen en met licht landen.
Kregen we te horen dat het berekenen gebruikelijk was wand overdag werden de lampen ook ontstoken.
Toen we hem vertelde dat wij bij de landing een verkeerde baan toegewezen hadden gekregen nl met de wind op de rug met ruim 6 knt schrok hij hiervan.
Hij gaf opdracht de verlichtingskosten af te trekken, met de rest bemoeide hij zich niet, moesten we maar zien te regelen.
Uiteraard had het personeel onderling al reeds afgesproken dit samen te delen.
Wij de Nederlandse ambassadeur in Dakkar gebeld, die deelde ons mede dat we ambassade in Ghambia moesten bellen, na het nummer gekregen te hebben deze gebeld, bezet toon, na ruim 3 kwartier bellen kregen we nog steeds niemand an de telefoon.
Toen maar het noodnummer van de ambassade gebeld, kregen we doodleuk te horen dat het noodnummer tijdelijk niet bezet was.
Dus aan de ambassade heb je ook niks als je ze nodig hebt.
Inmiddels begon de tijd te dringen om op te stijgen, tenslotte moesten we ruim 800 km vliegen en de sunset is om 18.30 uur, dan is het binnen 10 min. echt donker.
We nesloten maar te betalen anders konden we niet weg, we wilden absoluut geen dag meer in dit creminele land verbijven.
Om 11.50, i.p.v. 09.30 uur opgestegen, en na een vlucht met regelmatig mist op het land en lage bewolking, terwijl de meteo geen problemen voorspelde, kwamen we om 18.24 uur in Abidjan aan, tijdens het taxien naar de parkeerplaats was het reeds donker, kantje boord dus.
Tijdens de approach weer het zelfde riedeltje, vanaf het vertrek de reporting points met tijden en afstanden doorgeven en herhalen, waarom we ons niet gemeld hadden bij nadering van de reporting points.
Wij hem medegedeeld dat we op de opgegeven frequentie 4x gemeld hadden, geen gehoor, toen Monrovia gerapporteerd, de eerste keer wel gegoor, bij de volgende meldpunten Abidjan ingeschakeld, weer geen gehoor.
Toen we hem dat mededeelde was het ok.
Leuk als je in het vallen van de avond met de wetenschap dat he binnen 10 minuten donker is en opkomende mist met nog 10 minuten te vliegen over een grote stad, je lastig gevallen word met dingen waar je in Europa nog niet van gehoord hebt, over stresbestendigheid gesproken.
Het moraal van dit verhaal is om Liberia onder alle omstandigheden te vermijden, de bevolking is uiters corrupt, onaangenaam en onvriendelijk, ze zullen nooit van de grond komen wat ze uiteraard aan zich zelf te verwijten hebben.
In Ivoorkust weer een Totaal ander beeld, vriendelijk behulpzaam, alles schoon.
Afrika heeft verschillende gezichten.